تبکیت

تَبکیت

(در لغت به‌معنی درشتی‌کردن، سرزنش‌کردن و خاموش‌کردن) در اصطلاح منطق، استدلال بیان‌شده به قصد رد و ابطال عقیده‌ یا نظریه‌ای. صاحب عقیده را «صاحب وضع» و عقیدۀ مخالف با عقیدۀ صاحب وضع را «نقیض وضع» می‌نامند و استدلالی را که به‌قصد اثبات نقیض وضع صورت می‌گیرد تبکیت می‌خوانند. چون رد یک عقیده ممکن است از طریق برهان، جدل، یا مغالطه صورت گیرد، تبکیت شامل تبکیت برهانی، جدلی و مغالطی است.