تراموا

تِرامْوا (tramway)

شبکۀ حمل‌ونقل درون‌شهری که در آن، وسایل نقلیۀ چرخ‌دار روی ریل‌های موازی حرکت می‌کنند. نیروی محرکۀ تراموا را ریل‌های رسانای برق زیرزمینی یا اهرم‌های رسانای متصل به کابل‌های هوایی تأمین می‌کنند. قدرت مانور اتوبوس برقی، که به صورتی مشابه از اهرم‌های رسانای هوایی استفاده می‌کند؛ بیشتر، ولی فاقد ریل است. اولین استفاده از تراموا در معادن زغال‌سنگ قرن ۱۸ صورت گرفت و نخستین‌‌بار در ۱۸۳۲، در شهر نیویورک برای جابه‌جایی مسافر به‌کار گرفته شد. از اواخر قرن ۱۹ تا اواسط قرن ۲۰، در اروپا و امریکا از تراموا استفادۀ فراوان به‌عمل آمد. در دهۀ ۱۹۹۰، تراموا و اتوبوس برقی دوباره در برخی مناطق به‌کار گرفته شدند و هنوز هم در بسیاری از شهرهای اروپا به‌کار می‌روند. چندین شهر مجاور در هلند از شبکۀ گستردۀ تراموا استفاده می‌کنند. مزیت تراموا و اتوبوس برقی این است که محیط زیست را آلوده نمی‌کنند. با این همه، باید متذکر شد که نیاز آن‌ها به برق سبب آلودگی اطراف نیروگاه می‌شود.