تراموای اسبی تهران
تِراموای اَسبی تهران
(یا: خط واگن اسبی) تراموایی بود که روی ریل و با نیروی دو اسب حرکت می‌کرد و خیابان‌های مهم و اصلی شهر را به یکدیگر می‌پیوست. در ۱۳۰۷ق به‌وسیلۀ یک شرکت بلژیکی در تهران به‌کار افتاد. دفتر یا ایستگاه مبدأ آن‌که به واگن‌خانه شهرت داشت، در خیابان اکباتان بود. از چهار قسمت سورچی یا واگن‌چی، و سه قسمت ایستاده و نشسته برای مردها و یک قسمت میانی نشسته برای زن‌ها تشکیل می‌شد. در و دیوار و نیمکت‌های آن از چوب جلاخورده بود. دو چراغ لامپا بین دو قسمت مردانه و زنانه را روشن می‌کرد. حدود ۶۰ نفر ظرفیت داشت و طول خطوط آن حدود دَه کیلومتر بود. در چهار مسیر لاله‌زار، دروازه قزوین، باغ شاه و خیابان ری یا حضرت عبدالعظیم رفت‌وآمد داشت. خط دیگری در خیابان اسماعیل بزاز (مولوی) نیز داشت که پس از مدتی تعطیل شد. در بعضی مسیرها مانند لاله‌زار که سربالایی تند بود، اسب‌ها دوبرابر می‌شدند. قیمت بلیت آن دَه و پانزده دینار بود. سر دوراهی‌ها، شخصی با عنوان ممیز، ، بلیت‌‌ها را بازرسی و پاره می‌کرد. زنگی در کنار واگن‌چی داشت که به دسته‌ای چوبی متصل بود و او در ایستگاه‌ها آن را به صدا درمی‌آورد. در ۱۳۰۷ش، با احداث خیابان‌های ماشین‌رو برچیده شد.