ترجیح بلامرجح

تَرجیح بِلامُرجِّح

اصطلاحی است در اصول فقه. هرگاه دو دلیل در مقام معارضه با یکدیگر قرار گیرند و یکی از آن‌دو دارای مزیتی باشد آن مزیت را «مرجِّح» و دارندۀ چنین مزیتی را «راجح» و دلیل معارض را «مرجوح» خوانند. بنابراین در مقام تعارض، تقدیم یکی بر دیگری بدون مزیّت، ترجیح بلامرجح است و این عقلاً و شرعاً قبیح است. مثلاً دو روایت معارض باشند یکی موافق با کتاب (قرآن شریف) و دیگری مخالف با کتاب. چنانچه روایتی که مخالف با مفاد کتاب است ترجیح داده شود، ترجیح بلامرجح است.