تسیگلر، کارل (۱۸۹۸ـ۱۹۷۳)

تِسیگْلِر، کارْل (۱۸۹۸ـ۱۹۷۳)(Ziegler, Karl)

کارل تسیگلر Karl Ziegler
زادروز	کاسل ۱۸۹۸م
درگذشت	۱۹۷۳م
ملیت	آلمانی
تحصیلات و محل تحصیل	ماربورگ
شغل و تخصص اصلی	شیمی دان
گروه مقاله	شیمی و بیوشیمی
جوایز و افتخارات	نوبل شیمی (همراه با جولیو ناتا، ۱۹۶۳)

متخصص آلمانی شیمی‌ آلی. جایزۀ نوبل شیمی ۱۹۶۳ را با جولیو ناتای ایتالیایی، به‌سبب تحقیق در زمینۀ شیمی و تکنولوژی پلیمرهای بزرگ به‌دست آورد. او مولکول‌های سادۀ گاز اتیلن (اتن) را با هم ترکیب کرد و پلاستیک زنجیره‌بلند پلی‌اتیلن (پلی‌اتن) ساخت. در ۱۹۵۳، تسیگلر و ناتا گروهی از کاتالیزورهای فضاویژه را کشف کردند که قادر به تولید ساختار دقیق و منظمی از پلیمرهای متفاوت بودند. این کشف تقریباً اصول همۀ پیشرفت‌های بعدی در پلاستیک‌های سنتزی، الیاف (فیبرها)، لاستیک‌ها، و فیلم‌های مشتق از اولفین‌هایی نظیر اتیلن (اتن) و بوتا دی ان (بوت ـ۱، ۲، ۳، ۴ـ دی ان) را بنا نهاد. تسیگلر در حوالی کاسل زاده شد و در ماربورگ درس خواند. از ۱۹۴۳، مدیر مؤسسۀ تحقیقات زغال‌سنگ کایزر (قیصر) ویلهلم (ماکس پلانک فعلی) در مولهایم بود. در ۱۹۳۳، روشی برای ساخت ترکیباتی کشف کرد که حاوی حلقه‌های بزرگی از اتم‌های کربن بودند. بعدها تحقیقاتی در زمینۀ ترکیبات آلی آلومینیوم صورت داد. او با استفاده از تکنیک‌های الکتروشیمی انواع متفاوتی از آلکیل‌های فلزی را از آلکیل‌های آلومینیوم تهیه کرد، از آن جمله است تترا اتیل سرب که از آن به‌منزلۀ مادۀ افزودنی به بنزین استفاده شد. در ۱۹۵۳، تسیگلر دریافت که ترکیبات آلی فلزیِ آمیخته با فلزات سنگینِ خاص اتیلن را در فشار اتمسفری پلیمره می‌کنند و پلیمری خطی با وزن مولکولی (جرم مولکولی نسبی) بالا می‌سازند که دارای خواص ارزشمند نظیر نقطه ذوب بالاست.

 

---