تضاد (ادبیات)
تَضاد (ادبیات)
(یا: طباق؛ مطابقه) در اصطلاح بدیع، آوردن دو لفظ در سخن که با هم متضاد باشند. مانند «سخت» و «سست»، «دشمن» و «دوست»، «آخر» و «نخست» در این بیت: من عهد تو سخت سست می‌دانستم/بشکستن آن درست می‌دانستم/این دشمنی، ای دوست، که با من به جفا/آخر کردی، نخست می‌دانستم (منسوب به مهستی گنجوی).