تعجب

تَعَجُّب

در اصطلاح بدیع، بیان مطلبی که باعث شگفتی خواننده شود: نیست مانی ابر، پس چون باغ از او ارتنگ شد؟!/نیست آزر باد، پس چون باغ از او شد پر نگار؟!/چون درخت گل که هرچند ابر نوروزش همی/بیشتر شوید مر او را بیشتر گردد نگار/پیش از این از گل گلاب آمد همی واکنون نگر/کز گلاب آید همی گل نادرست این روزگار! (عنصری)