تفریق (ادبیات)

تَفریق (ادبیات)

(در لغت به معنی پراکنده‌کردن) در اصطلاح بدیع، فاصله‌گذاردن بین دو چیز مشابه، برای بیان مقصود: نگویم که ماهی که ماه سپهر/بکاهد ز مهر و تو فارغ ز مهر/نه سرو روانی که سرو روان/سراپا تن است و تو عین روان (خواجوی کرمانی). تفریق را غالباً برای مبالغه به‌کار می‌برند.