تلگراف بی سیم

تِلِگْرافِ بی‌سیم (Sea and Air Transceivers)

نخستین وسیلۀ مخابراتیِ بدون سیم. دستگاه تلگراف پالس‌‌های الکتریکی ساد‌‌ه‌ای را از طریق سیم مسی یا از راه هوا، به‌صورت امواج رادیویی، ارسال و دریافت می‌کند. پالس‌‌ها از طریق ایجاد تماس بین دو سطح فلزی تولید می‌شوند و گیرنده آن‌ها را به صدا تبدیل می‌کند. الفبای رمزی، معروف الفبای مورس، از سیگنال‌‌های کوتاه و بلندی تشکیل شده است که به‌جای حروف الفبا پیام را بین دستگاه‌‌های تلگراف مبادله می‌کند. دستگاه‌‌های تلگراف بی‌سیم سیگنال‌ها را تا فواصل دور ارسال می‌کردند و برای برقراری ارتباط بین کشتی و ساحل مناسب بودند. از ۱۸۹۹، نصب دستگاه‌‌های بزرگ تلگراف بی‌سیم در کشتی‌ها آغاز شد و تا ۱۹۰۵ استفاده از این دستگاه متداول بود.