تنظیمات

تَنْظیمات

اصلاحاتی در دورۀ امپراتوری عثمانی در قرن ۱۹م برای مدرنیزه‌کردن جامعه با خط مشی‌های غیرمذهبی. اولین مجموعه اصلاحات (۱۸۳۹) مشتمل بود بر عرفی‌کردن قوانین دولت در ارتباط با مردم و اموال آن‌ها و اصلاح مالیات‌بندی، به‌ویژه مالیات زمان جنگ. اصلاحات بعدی (۱۸۵۶) عبارت بودند از برقراری نظامی غیرمذهبی برای مدارس و وضع مجموعه قوانین جدید. تلاش‌ها برای مرکزیت‌بخشیدن به ادارۀ حکومت نیز موجب شد تا قدرت در اختیار سلطان قرار گیرد که اغلب از قدرت خود سوء‌استفاده می‌کرد. قانون اساسی ۱۸۷۸ هم با آن‌که وعدۀ اصلاحاتی دموکراتیک را می‌داد، در واقع هدفش جلوگیری از مداخلات کشورهای اروپایی بود.