تهران، شهرستان
| تهران، شهرستان | |
|---|---|
| استان | تهران |
| بخش | مرکزی، بومهن و کن |
| جمعیت | بالغ بر ۷,۹۶۹,۳۱۶ نفر (۱۳۸۵ش) |
| موقعیت | جنوب شهرستان‌های کرج و شمیرانات، غرب شهرستان دماوند، شمال شهرستان‌های پاکدشت، ری، اسلام‌شهر، و شهریار و شرق شهرستان کرج |
| نوع اقلیم | در تابستان، گرم و خشک - در زمستان نسبتاً سرد و نیمه‌خشک |
| شهر ها و آبادی ها | بومهن، کن، سولقان، و جاجرود |
تهران، شهرستان
شهرستانی در نواحی مرکزی استان تهران مشتمل بر بخش مرکزی و بخش‌های آفتاب و کن با مرکزیت اداری شهر تهران. از شمال به شهرستان‌های کرج و شمیرانات، از شرق به شهرستان پردیس، از جنوب به شهرستان‌های پاکدشت، ری، اسلام‌شهر، شهریار و قدس و از غرب به شهرستان کرج محدود است. این شهرستان در کوه‌پایه‌های جنوبی البرز مرکزی واقع شده است که دشتی است هموار، با شیب تقریباً یکنواخت که از شمال به جنوب از ارتفاع آن کاسته می‌شود و دارای کوه‌های کم‌اهمیتی است که در شرق آن واقع شده است و ارتفاعشان از ۲,۳۰۰ متر تجاوز نمی‌کند. بخش کن که در شمال غربی جای دارد، کوهستانی است و رودخانۀ سولقان آن را مشروب می‌کند. علاوه بر رودخانۀ مزبور رودهای کن، درکه، دربند، گلاب‌دره، و چند رود کوچک فصلی دیگر که همگی از ارتفاعات البرز سرازیر می‌شوند، از دیگر رودخانه‌های آن به شمار می‌آیند. اقلیم آن در تابستان، گرم و خشک و در زمستان نسبتاً سرد و نیمه‌خشک است. شهرستان تهران از پرجمعیت‌ترین و متراکم‌ترین نواحی ایران است و شمار جمعیت آن بالغ بر ۷,۹۶۹,۳۱۶ نفر است (۱۳۸۵). مهم‌ترین شهرها و آبادی‌های آن عبارت‌اند از بومهن، کن، سولقان، و جاجرود. شهرستان تهران مرکز مواصلاتی و اقتصادی و صنعتی ایران است و خطوط راه‌آهن و انواع جاده‌های اتومبیل‌رو و فرودگاه‌های بین‌المللی، ارتباط آن را با دیگر نواحی کشور و همچنین با کشورهای مختلف جهان برقرار می‌کند.