تهران پارس، محله
تهران‌پارس، محلّه
در شمال شرقی تهران. در دورۀ ناصری به حاج محمدخان حاجب‌الدوله تعلق داشت و مجیدآباد نامیده می‌شد. در اواخر دورۀ قاجار و اوایل دورۀ پهلوی، ناصرالسلطنه دیبا و سپس ابوالقاسم خان بختیاری مالک آن شدند. منطقه‌ای زردشتی‌نشین بود و در اواسط دهۀ ۱۳۳۰ با کمک انجمن زردشتیان تهران و رجال و ثروتمندان زردشتی به‌همراه محلۀ مجاور آن حسین‌آباد، به‌شکلی علمی و منظم خیابان‌بندی و به شهرکی مسکونی با نام تهران‌پارس تبدیل شد. یکی از چهار بوت کلاب[۱] (باشگاه قایقرانی) شهر تهران و اولین درایوین[۲] سینمای تهران، سینمایی در فضای باز که از داخل اتومبیل و به وسیلۀ بلندگویی که در آن نصب می‌شود، فیلم تماشا می‌شود، در تهران‌پارس تأسیس شد. چند شرکت بزرگ داروسازی و یکی از اولین بزرگراه‌های تهران به نام بزرگراه چهل و پنج متری (بزرگراه رسالت کنونی) در این محله احداث شده است. در دهۀ ۱۳۵۰ از محله‌های بزرگ شهر تهران بود و به‌همراه نارمک، سرخ‌حصار و تلو، حد شرقی تهران بزرگ را تشکیل می‌داد. چهار میدان یا فلکه بزرگ و اصلی دارد و چند بزرگراه ازجمله بزرگراه عباسپور آن را به مناطق گوناگون شهر می‌پیوندد. خیابان‌های تیرانداز، ارباب کیخسرو، جشنواره، زرین، میدان گیو، باغ رستم زردشتی، پارک و فرهنگسرای اشراق (باغ جوادیه/باغ شهرداری سابق)، استخر تهران‌پارس، پارک عظیم پلیس، در فاصلۀ جادۀ دماوند تا جادۀ لواسان، خاک سفید، قنات کوثر، شهرک امید، کارخانۀ روغن‌نباتی ناب، شرکت سهامی گوشت کشور و دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی از مکان‌های مهم و معروف محلۀ تهران‌پارس‌اند.