تولید (ادبیات)

(در لغت به ‌معنای پروردن) اصطلاحی در بدیع. ‌آن است که شاعری مضمون شعر شاعری دیگری را، با برخی از الفاظ آن، در شعر خود بیاورد و معنای دیگری تولید شود؛ مانند این شعر سعدی: رخسار یار در شکن زلف تاب‌دار/چون گوی عاج در خم چوگان آبنوس، که شاعر دیگری آن را چنین گفته است: در زیر آن دو زلف زنخدان ساده بین/یک گوی در میان دو چوگان فتاده بین.