تیموریه، عایشه عصمت (۱۸۴۰ـ۱۹۰۲)
تیموریه، عایشه عصمت (۱۸۴۰ـ۱۹۰۲)
بانوی شاعر و نویسندۀ ترک‌تبار مصری و دختر اسماعیل پاشا تیمور. عایشه تیموریه در پیش‌گفتار خود بر قصۀ نتایج احوال در اقوال و افعال (۱۸۸۸)، خشم خود را از تربیت اجباری غیرزنانه‌اش در خانواده نشان می‌دهد. پدرش برایش معلم خصوصی عربی و فارسی گرفته بود و، به‌شخصه، بر درس‌خواندنش نظارت داشت. ازدواج عایشه در ۱۸۵۴ سبب انقطاع مطالعاتش شد، اما پس از درگذشت شوهرش (۱۸۷۵) تحصیل را از سر گرفت. به عربی، ترکی و فارسی شعر می‌گفت و گویا قصد داشت به هر سه زبان دیوانی منتشر کند؛ اما مرگ دختر و بیماری خودش مانع کار او شد. سروده‌های عربی عایشه، با نام دیوان هلال طراز (۱۸۸۴) در قاهره انتشار یافت. عایشه تیموریه رساله‌ای به نام آیینۀ تأمل در امور (۱۸۹۲) دربارۀ رابطۀ دو جنس، و مقالاتی راجع به آموزش دختران و موضوعات ادبی نیز نوشته است.