تیوتچف، فیودور (۱۸۰۳ـ۱۸۷۳)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

تیوتْچِف، فیودور (۱۸۰۳ـ۱۸۷۳)(Tyutchev, Fedor)

شاعر غنایی روس و بزرگ‌ترین شاعر طبیعت‌پرداز در روسیه. از شعرهای اوست: «سیلِنتیوم[۱]» (۱۸۳۳) و«رؤیایی در کنار دریا[۲]» (۱۸۳۶). در این آثار چشم‌اندازهای معمولی، مانند غروب خورشید و طوفان‌های شدید با تصویرپردازی نامتعارف توصیف شده است. شعرهای عاشقانۀ او دربارۀ رنج‌هایی است که دلدادگان بر یکدیگر تحمیل می‌کنند. تیوتچف ۲۲ سال در خدمت سرویس سیاسی روسیه در آلمان بود و در آن‌جا مجذوب مکتب رمانتیک و فلسفۀ ایده‌آلیستیِ دوستش، فریدریش شلینگ[۳]، شد. پس از بازگشت به سن‌پترزبورگ در ۱۸۴۴، به‌پاس لطافت طبع و خوش‌مشربی‌اش چهرۀ شاخص جامعه شد. تیوتچف در سیاست، محافظه‌کار و هوادار پان اسلاویسم[۴] بود.



  1. Silentium
  2. Son na more/A Dream at Sea
  3. Friedrich Schelling
  4. pan-Slavism