ثلایا، احمد بن یحیی
ثلایا، احمد بن یحیی (صنعاء 1918- 1955) Ahmad bin yahya Al-Tholaia
مبارز یمنی. تحصیلات مقدماتی را در مدرسه‌ی ایتام به پایان برد، سپس به ارتش پیوست و در ماموریتی آموزشی همراه گروهی از نیروهای ارتش یمن به عراق اعزام شد. پس از بازگشت به تدریس و آموزش نظامیان اشتغال یافت. سپس فرماندهی هنگ نمونه به او واگذار شد. در سال 1947 فرماندهی دسته‌ی مستقل صنعاء را به عهده گرفت و تا سال 1948 که انقلاب مردمی به راه افتاد در این منصب بود. ثلایا از این جریان حمایت کرد و چون انقلاب به شکست انجامید، وی تحت پیگرد قرار گرفت. از محاصره‌ی نیروهای ارتش گریخت و خود را از صنعاء به نزد امام احمد در شهر حجه رساند و از او تقاضای عفو نمود. وی ثلایا را عفو کرد و مدتی تحت نظر قرار داد. چون به شهر صنعاء بازگشت سیف‌الاسلام حسن او را دستگیر کرد، اما با وساطت دوستانش آزاد شد و به فرماندهی هنگی که آماده‌ی اعزام به فلسطین بود منصوب گردید. پیش از اعزام، امام احمد او را به تعِز فراخواند و با سپردن وظیفه‌ی آموزش ارتش، در درون کاخش تحت نظر گرفت. با این حال ثلایا با همدستی شماری از دوستانش درصدد ترور امام احمد برآمد که ناکام ماند.
در مارس 1955 درگیری خونینی میان سربازان ارتش و اهالی روستای نجده در شرق تعِز رخ داد. نیروهای دیگر ارتش نیز مداخله کردند و متعاقبش روستا غارت و به آتش کشیده شد. امام احمد پس از اطلاع از حادثه دستور دستگیری افسران ارتش و در رأسشان ثلایا را داد. ثلایا با حمایت سیف‌الاسلام عبدالله (برادر امام احمد) افسران ارتش را گرد آورد و آنان را اقناع کرد تا بر ضد امام احمد شورش کنند. با گلوله‌باران شدن کاخ، امام احمد متعهد شد که از مقام حکومت کناره‌گیری می‌کند. اما پنج روز بعد با گردآوری نیروهای نظامی خارج از شهر به مقر فرماندهی ارتش هجوم برد و پس از یک شبانه‌روز درگیری خونین زمام امور را بازپس گرفت. ثلایا به سمت عدن فرار کرد، اما افرادی از قبایل پس از دستگیری او را به امام احمد تحویل دادند و وی حکم به اعدامش داد.