جامعه مشترک المنافع بریتانیا
جامعۀ مشترک‌المنافع بریتانیا (The British Commonwealth)
| جامعه مشترک المنافع بریتانیا | |
|---|---|
| نام فارسی | جامعه مشترک المنافع بریتانیا |
| نوع کاربری | اتحادی داوطلبانه |
| نام لاتین | The British Commonwealth |
| سال تاسیس | ۱۹۳۱م |
| اعضا | ۵۴ کشور مستقل و سرزمین های وابسته آن ها، که بیشترشان زمانی جزو امپراتوری انگلستان بودند |
| گروه مقاله | مدیریت و سازمانهای بین المللی |
اتحادی داوطلبانه تشکیل‌شده در ۱۹۳۱ میان ۵۴ کشور مستقل و سرزمین‌های وابستۀ آن‌ها، که بیشترشان زمانی جزو امپراتوری انگلستان بودند. جدیدترین عضو این جامعه موزامبیک است که در نوامبر ۱۹۹۵ به‌عضویت آن پذیرفته شد. همچنین، حدود بیست سرزمین دیگر هم که کاملاً مستقل نیستند و جزو سرزمین‌های وابسته به انگلستان یا یکی دیگر از اعضای مستقل این جامعه‌اند جزو کشورهای مشترک‌المنافع شناخته می‌شوند. رؤسای حکومت کشورهای عضو، جز نائورو[۱] و تووالو[۲]، هر دو سال یک‌بار تشکیل جلسه می‌دهند، اما نائورو و توالو حق دارند که در همۀ فعالیت‌های عملی جامعه شرکت کنند. جامعۀ مشترک‌المنافع، منشور یا قانون اساسی ندارد و مبنای آن نه بر عوامل سیاسی یا اقتصادی که بیشتر بر پایۀ سنت و احساسات استوار است. با این حال، می‌تواند با اخراج یا تعلیق عضویت یک عضو، موضع‌گیری سیاسی کند؛ نمونۀ جدید این امر تعلیق عضویت نیجریه در فاصلۀ نوامبر ۱۹۹۵ تا مۀ ۱۹۹۹ به‌سبب نقض حقوق بشر بوده است. فیجی نیز، پس از تعلیق عضویتش به‌مدت ده سال به‌سبب تبعیضاتی که دولت آن در حق بومیان هندی آن کشور روا می‌داشت، در اکتبر ۱۹۹۷ دوباره به این جامعه پذیرفته شد. پیوندهای میان اعضای جامعۀ مشترک‌المنافع، که زمانی اهمیت سیاسی و نظامی و اقتصادی داشت، اکنون عمدتاً فرهنگی و اقتصادی است، اگرچه با تبدیل امپراتوری انگلستان به جامعۀ مشترک‌المنافع پیوندهای اقتصادی نیز تا حد زیادی تضعیف شده است.