جامع عباسی

جامِعِ عَبّاسی

تألیف شیخ بهایی، کتابی به فارسی، در فقه عملی. رسالۀ عملیۀ مؤلف و مشتمل بر فتاوای او در مسائل معاملات و عبادات است. شیخ بهایی نوشتن آن را به‌فرمان شاه عباس آغاز کرد، امّا پس از اتمام باب پنجم وفات یافت، از این‌رو شاه عباس به نظام‌الدین محمد ساوجی، شاگرد شیخ، فرمان داد تا پانزده باب دیگر را به اسلوب پنج باب اول، بر آن بیفزاید. این اثر بسیار معروف است و بیشتر فقیهان و مراجع تقلید، فتواهای خود را در قالب حاشیه، ذیل آن می‌نوشته‌اند. قدیمی‌ترین حاشیه تألیف ملا حسین اصفهانی تویسرکانی است. جامع عباسی به اردو نیز ترجمه شده است. در عهد قاجار دو رسالۀ فتوایی دیگر نیز به نام‌های الجامع‌المحمدی از محمدباقر شریعتمدار استرآبادی و الجامع‌الناصری از علی شریعتمدار استرآبادی به‌سبک جامع عباسی تألیف شدند؛ اما هیچ‌کدام به پایۀ این اثر در شهرت و اعتبار نرسیدند. جامع عباسی بارها به‌چاپ رسیده است.