دیگان
از جشن‌های باستانی ایران و همچنین ایرانیان زردشتی فعلی و پارسیان. برابر رسم کهن، ایرانیان، چون نام روز و ماه برابر می‌افتاد جشن می‌گرفتند. روز اول هر ماه به نام اورمزد یا دادار بود. و روزهای هشتم و پانزدهم و بیست‌وسوم هرماه نیز دی. این روزها نیز به نام پروردگار و دادار است و بر همین اساس ماه دی ماه خداوند است. روز اول از ماه دی به همین مناسبت و برای نعت خداوند جشن گرفته می‌شد و آن را «خرم‌روز» می‌نامیدند.
زرتشتیان به ویژه پارسیان این روز را بسیار محترم شمارند و آن را «دی دادار جشن» می‌نامند. ابوریحان روز اول دی را خُره‌روز یا خوره‌روز نوشته است. و این را چون با بلند شدن روزها و تولد دوباره‌ی خورشید همراه است جشن خوره‌روز گفته‌اند. در این روز پادشاه با پوشیدن لباس سفید بر زمین می‌نشست و بارعام می داد و مردم از هر رده که بودند می‌توانستند با او سخن بگویند.
دیگان را «جشن نودروز» نیز گفته‌اند؛ از آن جهت که تا نوروز نودروز فاصله دارد. در این روز ضمن برگزاری جشن و مراسم مختلف، در آتشکده به نیایش اورمزد می‌پرداخته‌اند.
- ↑ دانشنامۀ مزدیسنا، جهانگیر اوشیدری؛ تهران: نشر مرکز
- ↑ https://iranianzorosatrians.blogsky.com/1397/10/02/post-201/%D8%AC%D8%B4%D9%86-%D8%AF%DB%8C%E2%80%8C%DA%AF%D8%A7%D9%86