جلال الدین علی غوری

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

جلال‌الدّین علی غوری ( ـ۶۹۰ق)

پادشاه آل شَنْسَب (حک: ۶۰۲ ـ۶۹۰ق)، در ولایت طَخارستان. جلال‌الدّین پس از پدرش، بهاءالدّین سام دوم، به سلطنت طخارستان و بامیان رسید. یک‌بار لشکر به غزنین برد و گرفتار شد، اما پس از مدتی آزاد گردید و به بامیان بازگشت. در مدت غیبت او، عمویش، علاءالدّین مسعود، بامیان را تصرف کرد، اما جلال‌الدّین با حمله‌ای ناگهانی او را کشت و باز به سلطنت نشست. حکومت وی هفت سال طول کشید و سرانجام به‌دست سلطان محمد خوارزمشاه کشته شد و شاخۀ پادشاهان بامیان منقرض گردید.