جلی، ابوتراب (دزفول ۱۲۷۸ـ تهران ۱۳۷۷ش)
ابوتراب جلی (دزفول ۱۲۷۸ـ تهران ۱۳۷۷ش)
شاعر، طنزسرا، روزنامه‌نگار. فرزند ملاحسین متخلص به فقیر، نخستین قصیده‌اش را در ۱۰سالگی سرود. تحصیلات ابتدایی را در اهواز گذراند، سپس برای ادامۀ تحصیل به عراق رفت و پس از بازگشت در اراک با روزنامۀ عراق همکاری کرد. به جرم نوشتن برخی مقاله‌های انتقادی زندانی شد. پس از آزادی، با تبعیدی خوادخواسته به عراق کوچید. در ۱۳۲۳، به تهران بازگشت و برای روزنامۀ چلنگر مطلب می‌نوشت. تا آخرین شمارۀ توفیق (۱۳۵۰ش) با آن همکاری کرد و اشعارش با نام‌های مستعار نجفی، خوشه‌چین، زنجیر در آن نشریه چاپ می‌شد.
جلی در سال ۱۳۳۱، سردبیر نشریۀ شب‌چراغ شد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در روزنامۀ نهیب آزادی می‌نوشت و سپس به نویسندگان گل آقا پیوست.
از‌جمله آثار او مثنوی‌های کتاب علی (ع)، کتاب ابراهیم (ع)، کتاب موسی (ع) است که در ۱۳۶۱ در یک مجموعه به‌چاپ رسید.