جماعت گرایی
جماعت‌گَرایی (communitarianism)
الگویی برای نظام سیاسی که بر پیوندهای عاطفی، خویشاوندی، هدف و سنت مشترک تأکید می‌کند و عکس الگویی است که در آن پیوندهای قراردادی در میان توده‌های نامنسجم افراد، اخلاقیاتی سست و ضعیف به‌بار می‌آورد. این تقابل را نخستین‌بار جامعه‌شناس آلمانی فردیناند تونیس[۱] (۱۸۵۵ـ۱۹۳۶) در جماعت و اجتماع[۲] (۱۸۸۷) مطرح کرد.