جنبش ضد هسته ای
جنبش ضدّ هسته‌ای (antinuclear movement)
سازمان یا جنبش توده‌ایِ مخالف با گسترش جنگ‌افزارهای هسته‌ای و یا استفاده از انرژی هسته‌ای. این سازمان با جنبش صلح[۱] و جنبش سبز[۲] اشتراک‌هایی دارد. هنگامی که رقابت بر سر تولید و انبارسازی جنگ‌افزارهای هسته‌ای در دهۀ ۱۹۵۰ شدت گرفت، متفکران نام‌داری چون برتراند راسل[۳] و آلبرت اینشتین به انتقاد از آن پرداختند. از دهۀ ۱۹۷۰، هواداران محیط زیست با افزایش استفاده از انرژی هسته‌ای به‌منزلۀ منبع تولید برق به مخالفت برخاستند. در دهۀ ۱۹۸۰ نیز، که به‌نظر می‌رسید جنگ سرد بالا گرفته است، بار دیگر بر جمعیت هواداران جنبش ضد هسته‌ای افزوده شد. راسل از بنیادگذاران نهضت مبارزه برای خلع سلاح هسته‌ای[۴] در ۱۹۵۸ بود و هرساله راهپیمایی بزرگی از لندن تا آلدرماستون[۵]، محل موسسۀ پژوهش دربارۀ جنگ‌افزارهای هسته‌ای[۶]، برگزار می‌کرد. اقدام مستقیم مسالمت‌آمیز برضد جنگ‌افزارهای هسته‌ای در دهۀ ۱۹۸۰ شامل برپایی اردوی صلح زنان در پایگاه هوایی ایالات متحد واقع در گرینم کامن[۷] می‌شد.