جنگل زدایی
جنگل‌زدایی (deforestation)
تخریب جنگل برای تهیۀ الوار، سوخت، زغال چوب، و پاک‌سازی زمین جنگلی از درخت به‌‌منظور کشاورزی و صنایع استخراجی، مانند معدن‌کاری، بدون کاشتن درختان جدید برای جانشینی درختان قطع‌شده (احیای جنگل) یا ایجاد چرخه‌ای که رویش دوبارۀ جنگل طبیعی را ممکن کند. جنگل‌زدایی سبب می‌شود که خاک بارور رانده یا به داخل رودخانه شسته شود، امری که به فرسایش خاک، خشک‌سالی، جریان سیلاب، و ازدست‌رفتن حیات وحش می‌انجامد (← تنوع_زیستی). جنگل‌زدایی ممکن است بر میزان دی‌اکسید کربن جوّ نیز بیفزاید و اثر گلخانه‌ای را شدت بخشد، زیرا برای جذب دی‌اکسید کربن از هوا برای عمل فتوسنتز درخت کمتری وجود خواهد داشت. برای بسیاری از مردم، سرعت جنگل‌زدایی نگران‌کننده است، زیرا این روند به زیستگاه‌های گیاهان و جانوران آسیب بسیار وارد می‌آورد. جنگل‌زدایی سرانجام به قحطی می‌انجامد، و تصور می‌شود که تاحدودی عامل راه‌افتادن سیلاب در زمین‌های پست است، زیرا درختان به کند‌کردن جریان آب کمک می‌کنند. جنگل‌زدایی نخستین‌بار بیش از ۲هزار سال قبل در نواحی پیرامون مدیترانه رخ داد، زیرا چوب به‌نحو فزاینده‌ای برای سوخت، مصالح ساختمانی، و ساخت کشتی به مصرف می‌رسید. طی ۲هزار سال بعد، قسمت عمدۀ درختزارها و جنگل‌های اروپا به‌سبب افزایش تقاضا برای چوب نابود شد. موج فعلی جنگل‌زدایی در مناطق استوایی فقط ۳۰ سال قدمت دارد، اما در همین مدت کوتاه، مساحت اکوسیستم دست‌نخوردۀ جنگلی از ۳۴ درصد کلّ نواحی در مناطق جنگل‌زدایی‌شده، به دوازده درصد کاهش یافته‌است. جنگل‌زدایی به‌خصوص در نواحی استوایی فوق‌العاده خطرناک و جدی است، زیرا چنین جنگل‌هایی به‌آسانی باز تولید نمی‌شوند و این جنگل‌ها منبعی غنی از تنوع زیستی به‌شمار می‌آیند. سازمان خواروبار و کشاورزی سازمان ملل متحد[۱] (فائو) آهنگ جنگل‌زدایی در نواحی استوایی از ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۵ را ۱۳۰هزار کیلومتر مربع در سال برآورد کرد.
- ↑ (Food and Agriculture Organization (of the United Nations