جنگ اتحاد بزرگ
جنگ اتّحاد بزرگ (War of the Grand alliance)
نیز جنگ اتحاد آوگسبورگ[۱] (۱۶۸۹ـ۱۶۹۷). سومین جنگ بزرگ لوئی چهاردهم، پادشاه فرانسه، که در آن اتحادی متشکل از انگلستان، ایالات متحده هلند[۲]، و خاندان هابسبورگ[۳] اتریش در برابر توسعهطلبی او ایستادند. جنگ در اصل بر سر موازنۀ قدرت بین دو خاندان رقیب بوربون[۴] و هابسبورگ بود. در اروپا مسئلۀ جانشینی تاجوتخت اسپانیا مایۀ نگرانی شده بود، چون حاکم هابسبورگی آن کشور، شاه کارلوس دوم[۵]، بهسبب ابتلای به صرع و جنون فرزندی نداشت. در نتیجه پس از مرگ او زنان خاندان وارث تاجوتخت میشدند و خاندان بوربون فرانسه میتوانست بهموجب پیوندهای نسبی مدعی جانشینی خاندان اتریشی هابسبورگ به زعامت لئوپولد اول[۶]، فرمانروای امپراتوری مقدس روم، شود. بنابراین سیاست خارجی مهاجمانهای که لوئی در جنگ اتحاد بزرگ به نمایش گذاشت در واقع ترفندی برای کسب مقام پیش از مرگ آخرین وارث ذکور شاخۀ اسپانیایی خاندان هابسبورگ بود.