جوالیقی، موهوب (بغداد ۴۶۶ـ همان جا ۵۳۹ق)

جَوالیقی، موهوب (بغداد ۴۶۶ـ همان‌جا ۵۳۹ق)
لُغَوی و نحوی عرب. استاد نظامیۀ بغداد بود. شاگردش ابن انباری وی را در علم لغت برتر از علم نحو دانسته‌ است. جوالیقی از کتب خطی لغت، از‌جمله صحاح‌اللغۀ جوهری، به‌قصد استفادۀ شخصی نسخه‌برداری می‌کرد. شهرت او بیشتر به‌سبب تألیف اَلُمعَرَّب، در باب واژه‌های دخیل عربی از زبان‌های بیگانه، است. او در این اثر، اصل فارسی نام خویش، جوالیقی، را به‌معنی بافندۀ جوال، برگرفته از گُواله فارسی، دانسته است. از دیگر آثارش: شرح ادب‌الکاتب ابن قتیبه؛ مایلحن فیه العامه، که تکمله‌ای است بر دُرة‌الخواص حریری.