جوبرتی، وینچنزو (۱۸۰۱ـ۱۸۵۲)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

جوبِرْتی، وینچِنْزو (۱۸۰۱ـ۱۸۵۲)(Gioberti, Vincenzo)

جوبِرْتي، وينچِنْزو

سیاستمدار و فیلسوف ایتالیایی. در ۱۸۲۵ به کشیشی منصوب شد. در ۱۹۳۳ برای طرفداری از اتحاد ایتالیا به زندان رفت. از ۱۸۴۸ تا ۱۸۴۹ نخست‌وزیر ساردنی[۱] و از ۱۸۴۹ تا ۱۸۵۱ سفیر ایتالیا در فرانسه بود. با فلسفه دکارتی[۲] به مخالفت پرداخت. متافیزیک کانتی[۳] و متافیزیک نئوکانتی[۴] را به ایتالیا معرفی کرد و فلسفه‌‌ای با عنوان وجود‌شناسی[۵] بنا نهاد. از آثار اوست: مقدمه‌ای بر مطالعۀ فلسفه[۶] (۱۸۳۹) و دربارۀ برتری اخلاقی و مدنی نژاد ایتالیایی[۷] (۱۸۴۳).



  1. Sardinia
  2. Cartesianism
  3. Kantian Mataphysics
  4. Post Kantian Metaphysics
  5. ontologism
  6. Introduzione allo studio della filosofia/Introduction to the Study of Philosophy
  7. Del primato morale civile degli italiani/On the Moral and Civil Primacy of the Italian Race