سویینبرن، جیمز (۱۸۵۸ـ۱۹۵۸)

سوئینْبِرْن، جِیْمز (۱۸۵۸ـ۱۹۵۸)(Swinburne, James)

سوئينْبِرْن، جِيْمز

مهندس اسکاتلندی، و پیش‌گام در مهندسی برق و پلاستیک. در ۱۹۳۴، بـه دریافت لقـب بارونت نایل شد. در اینورنس زاده شـد و در کـــارخــانــۀ لکوموتـیـوسـازی مـنـچـستر کارآموزی کرد. از ۱۸۸۱ تا ۱۸۸۵، برای جوزف سوان، مخترع انگلیسی، کار می‌کرد و در احداث کارخانه‌های تولید لامپ در فرانسه و امریکا با او همکار بود. پس از آن، دستیار روکس کرامپتون، مهندس انگلیسی، شد و به‌ویژه در ساخت دینام با او همکاری کرد. در ۱۸۹۴، آزمایشگاهی برای خود تأسیس کرد. بعضی از پژوهش‌های او در زمینۀ واکنش بین فنول و فورمالدئید متمرکز بود، اما هنگامی که در ۱۹۰۷ برای ثبت فرآوردۀ حاصل از این واکنش مراجعه کرد، دریافت که یک روز قبل باکلند، شیمی‌دان بلژیکی، همین فرآورده را با نام باکلیت به‌ثبت رسانده است. با این همه، توانست امتیاز تولید نوعی لاک را به ثبت برساند و شرکت لاک دامارد را در بیرمنگام تأسیس کرد. باکلند در اوایل دهۀ ۱۹۲۰ سهام او را خرید و شعبۀ بریتانیای شرکت باکلیت لیمیتد را تأسیس کرد. سوئینبرن نخستین رئیس این شرکت شد. اختراعات دیگر سوئینبرن عبارت‌اند از وات‌ساعت‌سنج (کنتور برق)، و ترانسفورماتور خارپشتی برای افزایش ولتاژ متناوب متوسط به ولتاژ بالا، به منظور انتقال برق به نقاط دور. اصطلاحات موتور و استاتور را نخستین بار او به‌کار برد.

 

---