جین، آیین
جِین، آیین (Jainism)
(در هندی: jaina جَینه به‌معنی «شخصی که غالب می‌شود») از ادیان هند باستان که عده‌ای آن را شاخه‌ای از دین هندو[۱] می‌دانند. جین‌ها اهمیت خاصی برای آسیب نرساندن به جانداران قایل‌اند و اصول اخلاقی آنان مبتنی بر رأفت و عطوفت نسبت به هر شکل و نوعی از حیات است. آنان به کارما[۲] معتقدند ولی به هیچ خدایی معتقد نیستند. دین جین دین ریاضت و رهبانیت است. دو فرقۀ اصلی دارد: دیگامبارا[۳]ها و سوِتامبارا[۴]ها. جین‌ها افراطی‌ترین شکل عدم خشونت (اَهیمسا[۵]) را در میان همۀ مذاهب هندی از خود نشان داده‌اند و فلسفۀ مهاتما گاندی[۶] متأثر از آن است. جمعیت آن‌ها به ۶میلیون بالغ می‌شود. گروه‌های جین در سراسر جهان یافت می‌شوند ولی اغلب آنان در هند زندگی می‌کنند. کتب مقدس دین جین شرح تعالیم مَهاویرا[۷] (ح ۵۲۷ـ۵۹۹پ‌م) آخرین فرد از سلسلۀ ۲۴ استاد بزرگ یا تیرتهنکره[۸] یا جَینای این دین است. مهاویرا در وِسالی[۹] (بیهار[۱۰] کنونی) در شرق هند به دنیا آمد. از ۳۰سالگی ریاضت پیشه کرد، در ۴۲سالگی به اشراق[۱۱] رسید، و ۳۰ سال موعظه گفت. در قرن ۳پ‌م در مورد حد ریاضت در میان جین‌ها دو دستگی پدید آمد. دیگامباراها (آسمان‌جل‌ها) معتقدند اشراق زمانی حاصل می‌شود که همۀ تعلقات از‌جمله لباس‌ها دور ریخته شده باشند و زمانی که روح در بدن مردی متولد شود. راهبان[۱۲] این فرقه در مراتب آخر سلوک روحانی خود برهنه زندگی می‌کنند. سوتامباراها (سفیدپوشان) زن و مرد هر دو را قادر به رسیدن به اشراق می‌دانند و برهنگی را لازم نمی‌دانند.