حاجی فیروز

حاجی‌فیروز

منادی سنتی نوروز. در روزهای نزدیک به سال نو در کوچه‌ها و خیابان‌های ایران ظاهر می‌شود. مردی است با چهرۀ سیاه‌کرده و لباس و کلاه دوکی‌شکل قرمز. دایره و دنبکی به‌دست می‌گیرد و به خیابان می‌آید و به رقص و شیرین‌کاری و خواندن شعرهای ضربی می‌پردازد. مردم نیز همراه او شادی می‌کنند. رنگ سیاه صورت و لباس سرخ نمادی از تحول عظیم طبیعت و نشان‌دهندۀ آن است که بهار شکوفه‌های سرخ را در میان سیاهی سرما به ارمغان می‌آورد. اجرای حرکات موزون و آوازخواندن حاجی‌فیروز نیز حاکی از ازدواج عمو نوروز (← عمو_نوروز) با زنی به نام «سال» است. عمو نوروز نماد برکت است. زن هم همان «زمین» است چراکه هر دو نماد باروری و روح زایندگی‌اند. حاجی‌فیروز را در نواحی گوناگون ایران با نام‌های متفاوتی می‌شناسند.