حجرالاسود
حَجَرُالْاَسوَد
سنگ سیاه صیقلی در رکنِ شرقی کعبه که حدوداً در ارتفاع ۱.۵متری زمین نصب است و طواف از آن‌جا شروع و به همان‌جا ختم می‌شود. رنگ سنگ که براثر کثرتِ لمس حاجیان سطح صیقلی دارد، متمایل به سرخی، همراه با نقطه‌های سرخ و ذرات زرد است. حجرالاسود از سه تکه بزرگ و چند تکۀ کوچک که نشانِ شکستگی است، تشکیل می‌شود که در کنار هم، سنگی یکپارچه به‌شکل بیضوی و به قطر ۳۰سانتی‌متر است. برخی جنس آن را از گدازه‌های آتشفشانی و برخی دیگر از بازالت دانسته‌اند. قابی بزرگ از نقره، دور سنگ را احاطه کرده است. زاویه‌ای که سنگ در آن قرار دارد، رکن حجرالاسود نامیده می‌شود. لمس با دست یا بدن، بوسیدن، و در صورت عدم امکان حتی اشاره به سمت آن، قبل از طواف، بعد از نماز طواف و در پایان هر شوط (دور) مستحب است و برای آن دعاهایی نیز توصیه شده است. قرامطه در عهد ابوطاهر قرمطی در ۳۱۷ق به مکه هجوم بردند و پس از غارت شهر و کشتار زائران، حجرالاسود را کنده با خود بردند، تا این‌‌که ۲۲ سال بعد با وساطت خلیفۀ فاطمی دوباره آن را به کعبه باز گرداندند (۳۳۹ق).