حذو
حَذْو
(در لغت بهمعنی برابرکردن) اصطلاحی در قافیه، حرکت حرف پیش از ردف و قید، مانند فتحۀ «د» و «ب» در «دست» و «بست». اختلاف در حذو جایز نیست، مانند قافیهکردن «بار» و «پیر»؛ مگر آنکه پس از حرف رَوی حرف وصل بیاید، مانند قافیهکردن «بادی» و «بیدی».