حزب کارگران کردستان
حزب کارگران کردستان
سازمان چریکی کردها، برآمده از ۱۹۷۴ در ترکیه، با هدف اولیۀ تشکیل دولت مستقل کردها با نام «کردستان» و هم‌اکنون، با تعدیل خواست‌های خود، آمادۀ پذیرش خودمختاری در چارچوب نوعی نظام فدرال. حزب کارگران کردستان را عبدالله اوجالان، که نزد مردم به آپو[۱] (عمو) معروف است، رسماً در ۱۹۷۸ به‌عنوان حزبی مارکسیست ـ لنینیست بنیاد نهاد. این سازمان مسئول مرگ بسیاری از غیر‌نظامیان و بمب‌گذاری در ساختمان‌های خصوصی و حکومتی و آماج مبارزۀ طولانی و بی‌وقفۀ مقام‌های ترک برای سرکوب آن بوده است، چنان‌که در درگیری‌های میان نیروهای دولتی و نیروهای حزب کمونیست کردستان در سال‌های ۱۹۷۸ تا ۱۹۹۴ بیش از ۱۱هزار تن کشته شده‌اند. در‌پی حملات نیروهای حزب کارگران کردستان به ساختمان دولت ترکیه در آلمان و فرانسه، فعالیت این حزب در این دو کشور در ۱۹۹۳ ممنوع اعلام شد. در فوریۀ ۲۰۰۰ این حزب به یک سازمان سیاسی قانونی تبدیل شد و اعلام کرد که مبارزۀ مسلحانه‌ای را که طی پانزده سال و پیش از آن برضد حکومت ترکیه به راه انداخته کنار گذاشته است. این حزب بر رهایی از استعمار و شکاف‌های طبقات تأکید داشت و از همین‌رو، هم با سرکوب‌گری‌های حکومت ترکیه و هم با سلسله مراتب سنّتی جامعۀ کردها مخالف بود. این حزب، تا حدودی به‌سبب عدم وفاداری به هیچ دار‌و‌دسته و قبیلۀ خاصی، از حمایت گستردۀ کردهای ترکیه برخوردار است. اما اوجالان در مه ۱۹۹۹ محاکمه و در ژوئن همان سال به جرم اقدامات تروریستی محکوم به مرگ شد. اوجالان در اوت ۱۹۹۹، با اعلام توقفِ همۀ عملیات‌ها، به رزمندگان خود دستور داد که از جنوب شرقی ترکیه عقب‌نشینی کنند. حزب کارگران کردستان اعلام کرد که سلاح را کنار خواهد گذاشت و به پانزده سال خشونت پایان خواهد داد. اوجالان از حکومت ترکیه خواست که با این سازمان مذاکراتی را آغاز کند و اعلام کرد چریک‌هایش آماده‌اند تا در ازای تضمین حقوق کردها سلاح‌های خویش را تحویل دهند.
- ↑ Apo