حسن احمدی
| حسن احمدی | |
|---|---|
| زادروز |
دامغان 1322ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دکتری آبخیزداری- دانشگاه بوردوی فرانسه |
| شغل و تخصص اصلی | متخصص، مدرس و مولف در حوزۀ آبخیزداری و زمین‌ریخت‌شناسی |
| آثار | ژئومورفولوژی کاربردی و فرسایش آبی |
| گروه مقاله | جغرافیای عمومی |
| جوایز و افتخارات | نشان علمی آکادمی علوم فرانسه؛ عنوان استاد نمونۀ دانشگاه تهران (1382) |
حسن احمدی (دامغان 1322ش- )
متخصص، مدرس و مولف ایرانی در حوزۀ آبخیزداری و زمین‌ریخت‌شناسی[۱]. از وی تاکنون جز انتشار چند عنوان تالیف و ترجمه در حوزۀ تخصصش و همچنین ده‌ها مقالۀ علمی در کنفرانس‌ها و مجلات تخصصی داخلی و بین‌المللی، طرح‌های پژوهشی متعددی نیز در حوزۀ فرسایش، بیابان‌زدایی، مرتع‌داری و آبخیزداری به اجرا درآمده است.
احمدی دوره‌های ابتدایی و متوسطه را در زادگاهش گذراند و در سال 1341 در رشتۀ علوم تجربی دیپلم گرفت. پس از آن در رشتۀ جنگل و مرتع دانشکدۀ کشاورزی دانشگاه تهران به تحصیل پرداخت و در سال 1345 فارغ‌التحصیل شد. از سال 1347 به عنوان مربی به استخدام دانشگاه تهران درآمد. چندی بعد برای ادامۀ تحصیل به فرانسه رفت و دورۀ کارشناسی ارشد فرسایش و رسوب را تا 1350 در دانشگاه بوردو[۲] و بدون وقفه، دورۀ دکتری آبخیزداری را تا سال 1353 در همان دانشگاه به پایان رساند. پس از بازگشت به ایران با درجۀ استادیاری در گروه احیای مناطق خشک و کوهستانی دانشکدۀ منابع طبیعی دانشگاه تهران به تدریس پرداخت. 10 سال بعد به رتبۀ دانشیاری و سال 1368 به مقام استادی ارتقاء یافت و جز دانشگاه تهران در دانشگاه تربیت مدرس نیز مشغول تدریس شد.
احمدی بین سال‌های 1359 تا 1362 مدیر گروه احیای مناطق خشک و کوهستانی دانشکدۀ منابع طبیعی دانشگاه تهران، از 1361 به مدت دوسال معاون اداری و مالی و از 1363 تا 1372 رئیس همان دانشکده بوده است. وی در سال 1374 نیز معاون پژوهشی و همچنین مدیر گروه آموزشی مدیریت بیابان دانشکدۀ منابع طبیعی شد. بخش دیگری از مسئولیت‌های احمدی عبارتند از: عضویت در کمیتۀ تخصصی هیات ممیزۀ دانشگاه تهران (از 1366ش)؛ ریاست کمیتۀ مرتع، آبخیز و بیابان گروه برنامه‌ریزی کشاورزی وزارت فرهنگ و آموزش عالی (از 1370)؛ ریاست کمیتۀ مرتع، آبخیز و بیابان فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران (از 1371)؛ عضویت در هیات ممیزۀ دانشگاه تهران (از 1377)؛ عضو وابستۀ فرهنگستان علوم (از 1375)؛ عضو پیوستۀ فرهنگستان علوم (از 1387)؛ عضویت در هیات تحریریۀ منابع طبیعی ایران (از سال 1369 و پس از آن) عضویت در هیات تحریریۀ نشریۀ بیابان. احمدی در سال 1382 از خدمات دانشگاهی بازنشسته شده و در همان سال به عنوان مدیرعامل، مسئولیت م‍ؤسسۀ خیریۀ کهریزک را به عهده گرفته است.
از جوایز متعدد و افتخارات احمدی می‌توان به دریافت نشان علمی آکادمی علوم فرانسه اشاره کرد. همچنین وی در سال ۱۳۸۲ به عنوان استاد نمونۀ دانشگاه تهران انتخاب شده است.
از فعالیت‌های قلمی وی می‌توان به تألیف کتاب دوجلدی ژئومورفولوژی کاربردی و فرسایش آبی اشاره کرد. این کتاب به‌عنوان پایه در دانشکده‌ها تدریس می‌شود و همچنین برندۀ کتاب سالِ جمهوری اسلامی ایران بوده (1369). کتاب کنترل برف و بهمن (1387) نیز بر اساس سرفصل‌های تعیین‌شده توسط شورای عالی برنامه‌ریزی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و مباحث علمی و جدید، با تأکید بر مبانی کاربردی توسط وی تألیف شده است. سازندهای دورۀ کواترنر (1378)، فرهنگ مرتع و آبخیزداری (1383) و ژئومورفولوژی مناطق خشک و نیمه‌خشک از دیگر تألیفات احمدی‌ست.
منابع و مآخذ