ابوعلی دقاق، حسن بن محمد ( ـ نیشابور ۴۰۵ق)

ابوعلی دَقّاق، حسن بن محمّد ( ـ نیشابور ۴۰۵ق)

عارف و از کبار مشایخ صوفیه. در وعظ و تفسیر بسیار توانا بود. در نیشابور به دنیا آمد و بخش بیشتر عمرش را در همان‌جا گذرانید. در طریقت، در‌شمار مریدان نصرآبادی بود و ابوالقاسم قشیری، داماد او، و در شمار شاگردانش قرار داشت. از شدت مناجات و گریه، او را شیخ نوحه‌گر می‌خوانده‌اند و گویا مناجاتِ ‌معروف خواجه عبدالله انصاری، تحریر سخنان وی باشد. قشیری ۳۶۰ مجلس از مجالس وعظ‌ او را گرد آورد که مواعظ خوانده می‌شود. جز این، چند رساله در خلافت و زهد و تأویل بعضی از آیات قرآن را نیز به او نسبت داده‌اند. مزار او در شهر نیشابور باقی است.