ناصر، حسن (کرمان ۱۲۷۰ـ۱۳۳۰ش)
| حسن ناصر | |
|---|---|
| زادروز |
کرمان ۱۲۷۰ش |
| درگذشت | ۱۳۳۰ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | مترجم تئاتر |
| آثار | خسیس، عاشق گیج، مریض خیالی، مکر زنان، تارتوف/سالوس، ری‌بلاس، مسافرت حاجی قربان، یک بوسه |
| گروه مقاله | تیاتر و زبان شناسی |
حسن ناصر (کرمان ۱۲۷۰ـ ۱۳۳۰ش)
(نام اصلی: میرزا حسن بن ناصر لشکر محمدعلی ناصر) مترجم تئاتر ایران. تحصیل‌کردۀ اروپا بود، و علاقۀ زیادی به مولیر داشت. نمایش‌نامه‌هایی را که از فرانسه به فارسی ترجمه می‌کرد با آداب و رسوم و خلق و خوی ایرانی و حتی گیلانی تطبیق می‌داد تا مردم را که به نمایش‌های سنتی عادت کرده بودند با تئاتر مدرن آشنا سازد.
اغلب ترجمه‌های حسن ناصر در رشت توسط دایی نمایشی اجرا می‌شد. حسن ناصر پیشکار مالیۀ گیلان بود و مدرسۀ رشدیه را در رشت (۱۲۸۵ش) سرپرستی می‌کرد. او با همکاری میرزا علی‌آقا حبیبی (مدیر مدرسۀ اتفاق) و اسماعیل پوررسول (مدیر مدرسۀ سعادت) مدرسۀ شمس را تشکیل دادند و در اقدام برای ترویج فعالیت‌های نمایشی در گیلان «هیئت امید ترقی» (۱۲۸۹ش) را بنیاد نهادند، که دایی نمایشی نیز عضو فعال این گروه بود. پس از انحلال این گروه «جمعیت فرهنگ رشت» (۱۲۹۵ش) را تأسیس کرد و با شروع جنگ جهانی اول به تهران بازگشت، و در ۱۳۱۸ش در نامه‌ای به ادارۀ کل نگارش وزارت فرهنگ اعلام کرد که همۀ گروه‌های نمایشی مجازند آثار ترجمه شدۀ وی را بر روی صحنه اجرا کنند، اما او ترجیح داد که نامی از وی به‌عنوان مترجم برده نشود.
از جمله ترجمه‌های اوست: خسیس، عاشق گیج، مریض خیالی، مکر زنان، تارتوف/سالوس، ری‌بلاس، مسافرت حاجی قربان، یک بوسه، و آشپز باغ عشرت، انتقام ارواح، دایه خانم.