حشو (۱)
حَشْو (۱)
تکرار چیزی با استفاده از کلمات دیگر. مثلاً، حشو است اگر بگوییم «یگانه‌ترین»، زیرا «یگانه» خود به‌معنای منحصربه‌فرد است و بنابراین نمی‌توان چیزی را یگانه «تر» یا «ترین» خواند. مثال‌های دیگر: «نوآوری تازه» (نوآوری متضمن تازه‌بودن است)؛ «هدیۀ رایگان» (همۀ هدیه‌ها به رایگان داده می‌شوند)؛ «جنازۀ بی‌جان». اما تکرار برای تأکید مقولۀ دیگری است. نامعقول نیست که بگوییم «صدا نباشد، همه ساکت». تکرر معلوم یا حشو غالباً از سهل‌انگاری در کاربرد کلمات ناشی می‌شود.