حضور
حضور
(به‌معنی حاضرشدن) در اصطلاح عرفا، حالتی که سالک در دل خود احساس می‌کند و از خود به‌طور کامل غیب می‌شود و به حق می‌رسد. حضور، رسیدن دل به حضرت حق و دیدن او در همۀ احوال است و عرفا قبولی اعمال سالک را در عبادات، با حضور دل او مرتبط داشته‌اند، و به‌دست‌آوردن حضور دل، جز با دوستی حضرت حق امکان ندارد. آنان معتقدند با غیبت از خود، حضور حق ایجاد می‌شود. گروهی حضور را بر غیبت مقدم دانسته‌اند و گروهی بر تقدم غیبت بر حضور نظر داده‌اند.