حطه
حطّه
در قرآن، به معنی بخشایش و آمرزش. این اصطلاح دو بار در قرآن به کار رفته است (بقره، ۵۸؛ اعراف، ۱۶۱). اکثر مفسران در تفسیر آیۀ مربوط به سورۀ بقره، «قولوا حطه» را برابر با «حطه عنا ذنوبنا» (ببخش گناهان ما را) دانسته‌اند و برخی نیز حطه گفتن را به گفتن «لا اله الا‌الله» تفسیر کرده‌اند. باب حطِه عنوانی است برگرفته از قرآن که در برخی از روایات برای امام علی (ع) و ائمۀ معصومین (ع) به کار رفته است. ابوذر غفاری و ابن عباس از پیامبر (ص) نقل کرده‌اند که اهل بیت من در میان این امت مانند «باب حطّه» برای بنی‌اسرائیل هستند و خداوند از راه ایشان، گناهان را می‌بخشد.