حق العبور
حَقُّ‌العبور
حق گذر از ملک دیگری با اذن. حق گذر و عبورکردن از ملک دیگری، بنا‌به مادۀ ۹۷ و ۹۸ قانون مدنی، یکی از حقوق ارتفاقی است (← حقّ ارتفاق). همچنین حقّ‌العبور عوارض و مالیاتی است که دولت در ازای ایجاد امنیت یا راه‌سازی برای عبور اشخاص یا چهارپایان یا وسائل نقلیه از خیابان‌ها و راه‌ها و بزرگراه‌ها دریافت می‌کند؛ در معنای وسیع‌تر، شامل عوارض عبور از دروازۀ شهرها و گمرکات مرزی نیز می‌شود. اگر حقّ‌العبور توسط افراد غیرمسئول و غیردولتی و با زور گرفته شود، باج نیز نامیده می‌شود.