حمدون قصار ( ـ نیشابور ۲۷۱ق)
حَمدون قَصّار ( ـ نیشابور ۲۷۱ق)
از مشایخ تصوّف. خراسانی بود و بیشتر عمر خود را در نیشابور گذراند. به علوم ظاهری عالِم و درشمار فقیهانِ مذهب ثوری بود. در طریقت دست ارادت به سلم بن حسن باروسی و ابوتراب نخشبی و ابوعلی نصرآبادی داد و با جز اینان نیز همنشینی داشت. آن‌گاه به اندیشۀ ملامتیان، که خود درشمار بزرگ‌ترین مشایخ آن است، گروید و آن را در نیشابور ترویج کرد. در میان یارانش، تنها عبدالله بن منازل توانست در اصول این طریقت با او همآوردی کند. حمدون آن‌چنان ملامتی‌ای بود که حتی نفس خود را بر نفس فرعون ترجیح نمی‌داد و آن دو را هم‌پایۀ هم می‌دانست. مشایخ بغداد، همچون سهل و جنید، وقتی سخنان سلوکی او را از راویان شنیدند، سخت در تکریمش کوشیدند.