ابن زهره، حمزه (حلب ۵۱۱ـ همان جا ۵۸۵ق)

حمزه بن زهره;
زادروز	حلب ۵۱۱ق;
درگذشت	همان‌جا ۵۸۵ق
شغل و تخصص اصلی	فقیه و متکلم
آثار	غُنیة‌النزوع الی عِلْمَیِ الاصول و الفروع
گروه مقاله	دین اسلام
خویشاوندان سرشناس	علی بن زهره حلبی (پدر)، سید ابوالمحاسن زهره حلبی (جد)

ابن زُهْره، حمزه‌ (حلب ۵۱۱ـ همان‌جا ۵۸۵ق)
(ابوالمکارم عزّالدین حمزة بن علی بن زهره حسینی حلبی، معروف به ابن زهره) فقیه و متکلم امامی. نسب او به امام صادق (ع) می‌رسد. بنی زهره در حلب معروف به علم و دارای جایگاه اجتماعی ممتاز بوده‌اند. نزد علی بن زهره حلبی (پدر)، سید ابوالمحاسن زهره حلبی (جد)، ابومنصور نقاش و ابوعبدالله حسین ‌بن طاهر درس خواند. او استاد و شیخ اجازۀ ابن بدران مصری، شاذان بن جبرئیل، محمدبن جعفر مشهدی، برادرزاده‌اش محیی‌الدین محمد بن عبدالله و ابن ادریس حلّی بود. در احیای فقه استدلالی پس از شیخ طوسی سهم داشت، ولی معمولاً خلاف او فتوا نمی‌داد. از آثارش فقط اثر بسیار معروف او غُنیة‌النزوع الی عِلْمَیِ الاصول و الفروع باقی مانده که گاه متن آن تدریس می‌شده است. خواجه نصیر طوسی فقه را از روی آن از ابن بدران مصری درس گرفت. ابن زهره، در مسائل اختلافی، معمولاً ادعای اجماع امامیه می‌کند.