حمید الدین، عبدالله بن یحیی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

حمیدالدین، عبدالله بن یحیی (1913- 1955) Abdallah Bin yahya Hameed Al-Deen

دولتمرد و سیاستمدار یمنی و پسر هفتم امام یحیی حاکم یمن. از سوی پدرش به وزارت علوم منصوب شد و از سال 1952 علاوه بر وزارت علوم، استانداری حُدیده را نیز به عهده گرفت. با درگرفتن جنگ میان یمن و عربستان سعودی در سال 1934 به صنعاء بازگشت و در سال 1939 بار دیگر به استانداری حُدیده منصوب گردید. حمیدالدین در سال 1945 از سوی پدرش به عنوان نماینده‌ی یمن در اتحادیه‌ی عرب معرفی شد. زمانی که انقلاب یمن در 1948 به راه افتاد، وی در قاهره به سر می‌برد. با شکست این انقلاب و قدرت گرفتن برادرش امام احمد در صنعاء، از سوی وی به سمت وزیر خارجه منصوب گردید. در سال 1955 با انقلابیون همراهی کرد و خود را امام یمن نامید.

با شکست انقلاب، امام احمد، حکم به اعدام او همراه با برادر دیگرش عباس و شمار دیگری از رهبران انقلاب داد.