حنظله بادغیسی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

حَنْظَلۀ بادْغیسی ( ـ۲۱۹/۲۲۰ق)
شاعر ایرانی. از نخستین شاعران زبان فارسی است. در روزگار فرمانروایی طاهریان در خراسان می‌زیست. از سروده‌های او تاکنون پنج بیت باقی است که در انتساب آن‌ها نیز به او تردید است. معروف است که دو بیت حنظله آتش بلندپروازی احمدبن عبدالله خجستانی را، که مردی خربنده (به اصطلاح امروز خرکچی) بود، تیز کرد و او را تا امارت برکشید.