حنین، غزوه
حُنَیْن، غَزوه
جنگی میان مسلمانان و قبیلۀ هوازن در شوال ۸ق در وادی حنین (به فاصلۀ یک روز از مکه در راه طائف). در سورۀ توبه، ۲۵ به این واقعه اشاره شده است. قبیلۀ هوازن، پس از فتح مکه توسط مسلمانان، برای پیشگیری از حملۀ مسلمانان، با همدستی اهالی طائف لشکری به فرماندهی مالک بن عوف فراهم کردند و به‌سوی مکه به‌راه افتادند. پیامبر (ص) نیز با سپاهی ۱۲هزار نفری از مکه خارج شد و در منطقۀ حنین رویاروی هم قرار گرفتند. در آغاز پیروزی با هوازن بود و مسلمانان فرار آغاز کردند اما پیامبر (ص) بیعت رضوان را به یادشان آورد و در این هنگام بسیاری به صحنۀ جنگ بازگشتند و سرانجام مسلمانان پیروز شدند. پس از شکست، مالک بن عوف و سپاهش در قلعۀ طائف پناه گرفتند و ۴۰ روز در محاصره ماندند و پیامبر بعد از آن دست از محاصره برداشت و به‌سوی مکه بازگشت. در محاصرۀ طائف دوازده نفر و در جنگ حنین چهار نفر از مسلمانان و ۷۲ نفر از مشرکان کشته شدند و غنایم فراوان نصیب مسلمانان شد که پیامبر (ص) بیشتر آن را میان تازه مسلمانان قریش تقسیم کرد.