حوض کوثر

حوض کوثر
نهری در بهشت. بنا‌بر برخی منابع روایی و تفسیری شیعه و اهل سنّت، پس از نزول سورۀ کوثر، رسول اسلام (ص) کوثر را نهری در بهشت دانستند که خداوند به ایشان وعده فرموده و در آن خیری کثیر است. تفسیرهای شیعی از آن به‌معنای کثرت ذریّۀ رسول اسلام (ص) از فاطمه زهرا (س) مراد کرده‌اند. بنا‌بر روایتی از رسول اسلام (ص)، کوثر نهری است که زیر عرش جاری است؛ آبش سفیدتر از شیر و شیرین‌تر از عسل، و خاکش مُشکی خوشبو است و هرکس که از آن بنوشد هرگز تشنه نخواهد شد. در روایت‌های شیعی، به روز قیامت امّت رسول اسلام (ص) بر کنارۀ این حوض گرد می‌آیند و پس از پدیدار شدن بیرق علی (ع)، حضرت رسول از ثقلین خود می‌پرسند و پس از شنیدن پاسخ امّت به تصدیق و اطاعت قرآن و مهرورزی به عترت، ایشان را به شادکامی به نوشیدن از حوض کوثر امر می‌کنند. در منابع روایی و تفسیری شیعه ساقی کوثر علی (ع) معرّفی شده است و حتّی برخی متفکران سنّی‌ نیز بر این رأی هستند.