حیدرآباد (هند)
حیدرآباد (هند)
| حیدرآباد (هند) | |
|---|---|
| نام فارسی | حیدرآباد (هند) |
| نام های دیگر | حیدرآباد دکن |
| کشور | هند |
| ایالت | آندرا پرادش |
| موقعیت | جنوب مرکزی هند، کنار رود موسی |
| جمعیت | ۳,۵۸۵,۶۰۰ نفر (۲۰۰۳) |
| تولیدات و صنایع مهم | فرش و ابریشم |
| بناهای مهم | چارمنار (۹۹۹ق/۱۵۹۱) |
(یا: حیدرآباد دکن) مرکز ایالت آندرا پرادش[۱] در جنوب مرکزی هند، کنار رود موسی[۲] با ۳,۵۸۵,۶۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۳). از مراکز بزرگ تجاری، صنعتی، اداری، و فرهنگی است و فرش، ابریشم تولید می‌کند. دانشگاه معروف عثمانیه (۱۹۱۸) در این شهر است. محمدقلی ابن ابراهیم (۹۸۸ـ۱۰۲۰ق/۱۵۸۰ـ۱۶۱۲)، پنجمین سلطان سلسلۀ قطب شاهیان گلکُنده[۳] در ۹۹۷ق/۱۵۸۹ حیدرآباد را بنا و آن را به نام معشوقۀ هندی خود بهاگنگر نامید، اما مدتی بعد نام شهر را به احترام علی بن ابی طالب به حیدرآباد تغییر داد. پس از انقراض قطب شاهیان به‌دست اورنگ‌زیب[۴]، این شهر به قلمرو مغولان هند پیوست. چین قلیچ‌خان ارسلان، ملقب به قمرالدین نظام‌الملک، که از جانب ناصرالدین محمدشاه گورکانی صوبه‌دار و حاکم حیدرآباد بود، در ۱۱۳۷ق/۱۷۲۴، با حفظ برخی شئون و جنبه‌های امپراتوری مغولان، عملاً دولت نظام‌های مستقل حیدرآباد را برپا کرد و از محمدشاه گورکانی لقب آصف‌جاه گرفت. آخرین نظام حیدرآباد در خلال تشکیل کشورها هندو پاکستان در صدد الحاق به پاکستان برآمد، اما ارتش هند با تصرف حیدرآباد مانع از اجرای نیات او شد. حیدرآباد، تا پیش از استقلال هند مرکز نواب‌نشین حیدرآباد و دومین پایتخت سلسلۀ قطب شاهیان گلکنده تا انقراض آن دولت در ۱۰۹۸ق/۱۶۸۷م بود، نواب‌نشین حیدرآباد در ۱۹۵۶ بین ایالت‌های مهارشترا، میسور، و آندراپرادش تقسیم شد. برخی ساختمان‌های تاریخی شهر عبارت‌اند از چارمنار (۹۹۹ق/۱۵۹۱)، پل قدیمی از ساخته‌های محمدقلی بن ابراهیم (۱۰۰۱ق/۱۵۹۳)، جامع مسجد، از ساخته‌های محمدقلی، بازار چارکمان، مکه مسجد، و کاخ نظام حیدرآباد.