خارون (اخترشناسی)

خارون (اخترشناسی)(Charon)

در اخترشناسی، یگانه قمر شناسایی‌شدۀ سیارۀ پلوتون. در ارتفاع تقریبی ۱۹,۶۰۰کیلومتری است و هر ۶.۴ روز زمینی یک‌بار به دور پلوتون مدار می‌پیماید. مدار آن دایره‌ای و موازی با استوای پلوتون است. کروی است و اندازۀ قطرش را ۱,۲۷۰ کیلومتر، تقریباً نصف قطر ماه، برآورد کرده‌اند. خارون اندکی بزرگ‌تر از نصف پلوتون است و هیچ قمر دیگری در منظومۀ خورشیدی تا این حدّ بزرگ نیست. دانشمندان پلوتون و خارون را اغلب سیاره‌ای دوتایی به‌حساب می‌آورند. هر دو کره بر گرد نقطۀ مشترکی مدار می‌پیمایند و همیشه یک روی آن‌ها به طرف هم است. در ظاهر، خارون کاملاً از یخ کم‌چگال تشکیل شده است، هرچند چگالی و ساختار درونی آن ناشناخته است. هیچ فضاپیمایی از پلوتون و خارون دیدار نکرده است، درنتیجه دانسته‌های زیادی از سطح آن‌ها در دست نیست. عکس‌های تلسکوپ فضایی هابل نشان می‌دهد که رنگ سطح خارون نسبت به پلوتون یکنواخت‌تر است و امکان دارد که آب یخ‌زده سطح آن را پوشانده باشد. سطح پلوتون پوشیده از متان یخ‌زده است. خارون آبی به‌نظر می‌رسد، ولی پلوتون سرخ‌رنگ است. احتمالاً خارون پس از دو تکه‌شدن پلوتون براثر برخورد یک دنباله‌دار تشکیل شده باشد، اما دانشمندان در این‌باره مطمئن نیستند. خارون احتمالاً جوّ ندارد، اما ممکن است گاه‌به‌گاه با لایه‌های بالایی جوّ پلوتون احاطه شود. وقتی پلوتون در مدار بیضی‌شکلش از نپتون‌ هم به خورشید نزدیک‌تر می‌شود، یخ سطح آن به گاز تبدیل می‌شود و جوّ عظیمی پدید می‌آید که احتمالاً به خارون هم می‌رسد. در ۱۹۷۸، اخترشناس امریکایی، جیمز کریستی، خارون را کشف کرد. نام آن از نام کرجی‌بانی گرفته شده است که در اسطوره‌شناسی یونان، ارواح مردگان را از رود استوکس به جهان زیرزمینی یا هادِس می‌برد.

 

---