خالد بن سعید بن عاص

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

خالِدِ بن سعید بن عاص ( ـ۱۴ق)

صحابی پیامبر اسلام (ص) و از کاتبان وحی. پنجمین مسلمان بود و چون اسلام آورد مورد اذیت و آزار پدرش قرار گرفت، پس به حبشه مهاجرت کرد و بیش از ده سال آن‌جا ماند. در ۷ق همراه جعفر‌ بن ‌ابی‌طالب به مدینه آمد. او را جزو کاتبان وحی شمرده‌اند. مدتی پیامبر وی را حاکم صنعاء و ابوبکر نیز او را فرماندۀ یکی از سپاه‌های اعزامی به شام کرد. عمر بن خطاب با فرماندهی خالد مخالفت کرد و براثر سعایت عمر، از فرماندهی عزل شد. در نبرد اَجنادین و رفحْل مشارکت داشت. او در نبرد مرَج‌الصُّفَّر به‌قتل رسید.