خردادگان
خردادگان
جشن خردادگان، آیینی کهن در دین زرتشتی است که در ششمین روز از ماه خرداد، هنگامی که نام روز و ماه با یکدیگر هم‌زمان می‌شوند، برگزار می‌گردد. این جشن نمادی از کمال، تندرستی و پاسداشت طبیعت، به‌ویژه آب و سرسبزی است. واژه «خرداد» از کلمه اوستایی «هَئوروَه‌تاته» به معنای کمال، بی‌نقصی و سلامت کامل گرفته شده است. امشاسپند خرداد، که در باور زرتشتی ایزدبانوی نگهبان آب‌های پاک و رویش گیاهان است، در این روز ستوده می‌شود.
در گذشته، زرتشتیان در این روز با گردهمایی در آتشکده‌ها یا در کنار چشمه‌ساران و رودها، به نیایش اهورامزدا و ستایش امشاسپند خرداد می‌پرداختند. خواندن بخش‌هایی از اوستا، به‌ویژه سرودهای مرتبط با آب و این ایزدبانو، از رسوم اصلی بود. با توجه به پیوند عمیق خرداد با آب و گیاهان، پاکیزگی و احترام به این عناصر اهمیت ویژه‌ای داشت و فعالیت‌هایی چون کاشت نهال و آبیاری گیاهان مورد توجه بود. این جشن نیز همچون دیگر جشن‌های ایرانی، با شادی، پوشیدن بهترین جامه‌ها، تهیه خوراک‌های سنتی و دید و بازدید همراه می‌شد و آتش به عنوان نماد پاکی و روشنایی در آن گرامی داشته می‌شد.
امروزه نیز پیروان آیین زرتشت این جشن را با حضور در نیایشگاه‌ها و خواندن اوستا، به‌خصوص «خرداد یشت»، گرامی می‌دارند. جوهره اصلی جشن، یعنی ستایش کمال و قدردانی از نعمت‌های آب و سرسبزی طبیعت، همچنان پایدار است و توجه به محیط زیست و مشارکت در فعالیت‌های مرتبط با آن، بخشی از آیین‌های این روز به شمار می‌رود. خردادگان در نهایت، یادآور تلاش انسان برای دستیابی به کمال و لزوم سپاسگزاری و پاسداری از داده‌های نیک اهورایی، به‌ویژه آب به عنوان مایه حیات است.